บทกวี:เมื่อเขาหายไปจากโลกใบหนึ่ง

และแล้วสะพานก็ขาดลงอีกครั้ง...

สะพานขาดลงอีกครั้ง...

อีกครั้ง...

เมื่อเขาหายไปจากโลกใบหนึ่ง

“โลกใบเล็กของซัลมาน”

เหลือเพียงตำนานให้กล่าวขวัญถึง

ให้กล่าวขวัญถึง

ให้กล่าวขวัญถึง!

เช้าวันนั้น มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น...บนถนนโคลีเซียม*

เมื่อแมวแห่งบูเก๊ะกรือซอสบตากับแม่มดแห่งหุบเขา

น้ำหยดหนึ่งได้ร่วงลงกลางใจ

กังวาลสะท้อนก้องไกลจนถึงบ้านเกิด

ผีอยู่ในบ้านและแพะในกุโบร์ต่างร่วมไว้อาลัย

เสี้ยววินาทีนั้น กระทั่งน้ำตกยังหยุดไหล!

เมื่อเขาจากไปในเช้าวันหนึ่ง

เขา...
นักเขียนเพื่อชีวิตคนสุดท้าย...?

...........................................

อาลัยแด่การจากไปของกนกพงศ์ สงสมพันธุ์
13 กุมภาพันธ์ 2549
ชาติวุฒิ บุณยรักษ์

** ภาพประกอบจากเว็บไซด์ http://www.nesac.go.th/kms/lib_board/view.php?topic=41
* ตัวอักษรเอียงทั้งหมดมาจากชื่อเรื่องสั้นของกนกพงศ์ สงสมพันธุ์ ในหนังสือรวมเรื่องสั้นรางวัลซีไรท์ ปี 2539 “แผ่นดินอื่น”
ยกเว้น “สะพานขาด” กับ “โลกใบเล็กของซัลมาน” ซึ่งเป็นชื่อเรื่องสั้นที่ได้รับรางวัลช่อการะเกดในปี 2532 และ 2533 ตามลำดับ



All Rights Reserved.
2006 Copyright©Chartvut Bunyarak